Column van de Dag: Reis naar de top

Een nieuwe column op Nieuws.nl van de ondernemers binnen het Oude Administratiegebouw in Castricum. Via mental coach Hans Luijendijk maken we vandaag kennis met Bert Houtenbosch, fietsgids en -trainer, die zijn lezers meeneemt naar de 'Handbike Battle' bij de Kaunertalergletscher in Tirol.

Beste lezers,
Hierbij introduceer ik team- en reisgenoten Bert Houtenbos en Tamara Veenendaal met een inspirerend verhaal over begeleiding van handbiker John Schot, die op 14 juni deelnam aan het sportieve topevenement: de Handbike Battle. De Handbike Battle is een handbikewedstrijd over een afstand van ongeveer 20 kilometer naar de op 2150 meter liggende Kaunertalergletscher in Tirol (Oostenrijk). Hierbij moet een hoogteverschil worden overbrugd van zo’n 850 meter.

Aan de wedstrijd nemen zowel handbiketeams van revalidatiecentra als individuele handbikers deel. Ondanks dat het de naam ‘wedstrijd’ draagt gaat ’t er al lang niet meer om wie als eerste binnenkomt, maar veel meer om het verleggen van ieders persoonlijke grenzen, en daarmee en het leren kennen van ieders mogelijkheden ondanks een handicap.

Hartelijke groet Hans Luijendijk MC

Reis naar de top

(door: Bert Houtenbos)

Hallo, mijn naam is Bert Houtenbos. Ik werk als fietsgids/trainer, op de mountainbike, racefiets, toerfiets en, sinds kort, ook handbike.

Afgelopen week mocht ik getuige zijn van een bijzonder evenement. De Handbike Battle. Een evenement georganiseerd voor mensen die bezig zijn met revalideren. Dit kan zijn na een ongeluk, ziekte of iets anders. Het idee is om revalidanten een extra prikkel te geven om het leven weer op te pakken, en vooral om te beseffen dat er nog heel veel mogelijk is.

Ik ben gevraagd om een van de handbikers bij te staan in zijn reis naar de top. Mijn vrouw Tamara had vorig jaar al de eer om iemand bij te staan in haar reis naar de top. En dit jaar zouden we samen John Schot gaan coachen en ondersteunen. Tamara heeft vanaf januari al met John getraind. Ikzelf kon pas in de week van de battle samen met John trainen. De verhalen waar Tamara vorig jaar mee thuis kwam waren indrukwekkend. Ik wist dat dit ook indruk op mij zou maken.

(foto: Rob Glas)

Dankbaar en bewondering
John was mij en Tamara ontzettend dankbaar dat we er voor hem waren, maar ik wil John juist bedanken dat ik erbij kon en mocht zijn. Als het aankomt op veerkracht, doorzettingsvermogen, inzet, geloof, creativiteit, humor, weerbaarheid denk ik dat ik nergens zoveel kan opsteken als van deze helden en hun buddy’s/coaches. Reis naar de top, ieder zijn eigen topprestatie neerzetten. Daar gaat het om. Er zijn verschillende categorieën en zelfs in die categorieën zijn weer subcategorieën, aan de hand van de hoeveelheid spieren die er kunnen worden ingezet. Er zijn bikers die zitten, liggen en bikers met ondersteuning. Wie er als eerste boven is daar gaat het al lang niet meer om. Het gaat om de reis! Maar waar en wanneer begint die reis? Er zijn bikers die al bijna een jaar aan het trainen zijn voor dit evenement! Ook op de dag zelf zijn er bikers die om 05.00 uit bed moeten om om 09.20 aan de start te kunnen staan. Hiervoor heb ik grote bewondering.

Vertrouwen = Groei

Het is drie dagen voor de battle. We gaan voor de eerste keer met z’n drieën trainen. Niets afgesproken, wie wat gaat doen, maar Tamara en ik voelen elkaar goed aan dus dat ging vanzelf. In de vlakke gedeeltes zou ik voorop rijden eh het parcours lezen voor John. John ligt vrij diep in zijn handbike dus ver vooruit kijken is voor hem lastig, zeker als je op het vlakke met meer dan 30 kilometer per uur rijdt. Dat was wel even schrikken hoe hard dat ging. Ik moest ‘volle bak’ fietsen om John voor te blijven! Nu snap ik waarom Tamara mij had gevraagd om dit samen te doen…

[caption id="attachment_45068" align="alignnone" width="1200"]

Zo werd al doende tijdens de training duidelijk welke rol ik had. Tamara zorgde ervoor dat John op tijd kon eten en drinken en ik was meer de wegkapitein. Wat ik heel bijzonder vond van John was dat hij volledig vertrouwen in mij had, direct! Hij gaf zich meteen aan mij over, uit vertrouwen en niet uit onmacht. "Bert moet ik nu over? Nee John, nog niet, even wachten tot het paaltje en dan schuin oversteken, dat is het minst steil". John volgde blindelings. Het gaf mij het gevoel dat ik ‘groeide’. Ik vóelde zijn vertrouwen, en dat deed zoveel voor me dat ik nog scherper werd, mezelf groot maakte, een baken voor John. Vertrouwen krijgen is zo belangrijk. Echt blindelings vertrouwen doet de ander groeien.

Als je echt een keer wat wilt doen om iemand te helpen, overweeg dan om dit in natura te doen. Geld overmaken is misschien wel de makkelijkste manier. Maar de echte voldoening is er volgens mij pas als je het echt kunt voelen. En je kunt zien wat er gebeurt op zo’n berg. De inzet van de bikers en hun buddy’s/coaches, de vrijwilligers, in iedere bocht stonden op z’n minst twee vrijwilligers. De buddy’s en coaches die zich volledig inzetten om aan het einde van de Battle een enorm uitbundig feest te vieren. Mag dit de standaard worden hoe ik in het leven sta. Met passie, inzet, overtuiging, doorzettingsvermogen, vol vertrouwen, veerkracht, zelfspot, humor en plezier.