Al 53 jaar Sophietje… en dan willen ze nu de rietjes gaan verbieden!

Foto: WMF

De Rubriek ‘Verhaal van de Dag’ neemt je vandaag 53 jaar mee terug in de tijd, naar 24 juli 1965, de dag waarop Nederland opeens een nieuw idool had: Sophietje… mèt rietje!

(tekst: Wim Meijer)

Er is alles voor te zeggen: Wèg met die rietjes en al die andere plastic ellende! Allemaal slecht voor ons milieu, alleen betekent dat wel dat onze enige echte legendarische Sophietje nooit meer een opvolgster zal krijgen.

Vandaag precies 53 jaar geleden, op 24 juli 1965,kwam Johnny Lion, met de hakken over de sloot, binnen op de 39e plaats van de Nederlandse Top 40 met zijn onsterfelijk gebleken ‘Sophietje’. Vijf weken later bereikte hij zijn topnotering met plaats 5, waar hij 4 weken op bleef staan. Sophietje (ze dronk ranja met een rietje) hield ’t uiteindelijk 12 weken vol in de hitlijst en was goed voor een gouden plaat voor de als John van Leeuwarden geboren Haagse zanger.

Eerste danservaring
Tot op de dag van vandaag leefde ik met de overtuiging dat mijn eerste danspassen dateren van 1971, toen ik op zeventienjarige leeftijd mijn voorzichtige eerste quicksteppasjes maakte op ‘Pour Un Flirt’ van Michel Delpech. Maar ziet: Sophietje heeft deze morgen opeens weer een stukje geheugen bij me aangeboord dat blijkbaar veilig onder de mottenballen was weggestopt.

The Jumping Jewels
Let wel: Sophietje heeft op zichzelf niets met die eerste danservaring te maken, maar vormt wel de indirecte link. Sophietje was namelijk de eerste hit van Johnny Lion, die in 1965 nèt zijn band The Jumping Jewels had verlaten om solo te gaan. En The Jumping Jewels waren dus de ware aanleiding voor mijn eerste cha-cha-cha op 7-jarige leeftijd onder enthousiaste begeleiding en aansporingen van mijn 10 jaar oudere zus Nel.

Wheels
In 1961 bereikten The Jumping Jewels (een Haagse band naar het voorbeeld van The Shadows met Johnny Lion in een vergelijkbare rol als Cliff Richard) het hoogtepunt van hun roem met het nummer ‘Wheels’, een cover van het gelijknamige nummer van het orkest van Billy Vaughn. ‘Wheels’ werd een keiharde nummer-1-hit en werd niet alleen door de radio en de platenindustrie omarmd, maar ook door de toen uiterst populaire dansscholen.

‘Wheels’ bleek de ‘gedroomde cha-cha-cha’. Als je het mij vraagt wel een beetje langzaam, maar ideaal voor wie de cha-cha-cha nog moest leren. En dat laatste bleek de ultieme missie van zus Nel.

‘Danscentrum Meijer’
Samen met mijn oudste broer, Jan, was zij op dansles gegaan. En alles wat broer en zus op zaterdagavond leerden bij het Haarlemse danscentrum Schröder, moest op zondagavond worden overgebracht op de jongste telg van het gezin Meijer, ondergetekende dus. Dat betekende dat wekelijks het kleed in de kamer werd opgerold, de tafels en stoelen aan de kant gingen, de danspartners van broer en zus werden uitgenodigd, en Huize Meijer even een paar uurtjes veranderde in Dansschool Meijer, onder de gestructureerde leiding van Juf Nel, waar broer Jan meer dan allergisch voor was.

Dit spanningsveld tussen broer en zus stond mijn persoonlijke ontwikkeling als danstalent niet in de weg. De cha-cha-cha was mij op het lijf geschreven en in mum van tijd ontgroeide ik ‘Wheels’, dat uiteindelijk wel een soort van basis was geweest voor mijn toekomstige danscarrière van ruim 25 jaar (wedstrijden en dansdocent)

(foto: Wikipedia)

Meer Jumping Jewels hits
Met mij kwam het dus wel goed na ‘Wheels’. En dat gold ook voor Johnny Lion and The Jumping Jewels. In 1963 waren zij de eerste Nederlandse nederrock-band waarvan een LP werd uitgebracht. Ook nieuwe hits volgden, zoals ‘Africa’, ‘Irish Washerwoman’, ‘Wild Geese’ en de instrumentale coverversie van de Beatleshit ‘I Saw Her Standing There’, waarmee ze op 26 september 1964 op de 1e plaats stonden van de Peruaanse hitparade.

De letterlijke grenzeloze populariteit van The Jumping Jewels reikte van Nederland, België, Duitsland en Frankrijk tot zelfs Japan, Maleisië Singapore en dus Peru.

En toen kwam Sophietje
Ondanks de successen met The Jumping Jewels besloot Johnny Lion in 1965 om ‘solo’ te gaan. Deze beslissing leek niet verkeerd toen zijn eerste single ‘Sophietje’ meteen een grote hit werd. Het nummer was een Nederlandstalige cover van Thore Skogmans ‘Fröken Fräken’, waarmee de Zweedse zanger Sven Ingvars in zijn land een grote nummer-1-hit scoorde. ‘Fröken Fräken’ betekent net zoveel als ‘vrouwtje met sproetjes’ waarbij je onwillekeurig geneigd bent om te denken aan Zweden’s handelsmerk nummer één: Pippi Langkous.

In de Nederlandse vertaling van Gerrit Den Braber bleven de sproetjes echter achterwege en werd ’t de legendarische zinsnede: “Ze dronk ranja met een rietje’.

Ondanks groot succes, vooral later als onverslijtbare ‘gouwe ouwe’, kwam ‘Sophietje’ nooit op de eerste plaats van de Top 40. De 5e plaats was het maximale. Wat Johnny Lion er wèl aan overhield was een Gouden Plaat en een vriendin. Want die Gouden Plaat ontving hij uit handen van diezelfde door hem bezongen Sophie(tje) van Kleef, waarmee hij een jaar later een kledingboetiek (Sophie en Johnny) opende en tot 1969 samen woonde.

En wat mij betreft: Ik had het al snel helemaal ‘gehad’ met Johnny Lion, want op dat ritme van ‘Sophietje’ viel geen fatsoenlijke danspas te maken!

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen