Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: het Noorderlicht… ik heb ’t helaas niet gezien. Het is nu eenmaal een natuurverschijnsel en dat kun je niet plannen! Maar dat doet niets af aan de reis, die ik nog altijd zie als een van de mooiste die ik ooit maakte.
Winter in het Noorden en wie weet het Noorderlicht!
(door: Anke Hupkes / foto’s: Wikipedia)
Enige jaren terug ging ik met een vriendin naar het hoge noorden. Hiervoor maakten we gebruik van de “Hurtigruten”, een meer dan 100 jaar oude Noorse veer- en transportdienst die inmiddels is uitgegroeid tot een van de grootste attracties van Europa en internationaal erkend als ’s werelds mooiste zeereis, waarbij gedurende een tocht van 12 dagen in totaal 34 havens worden aangedaan.
De ‘Hurtigruten’ (letterlijk “de snelle route”) werd in 1893 opgericht en zou zijn naam te danken hebben aan het feit dat de postboot altijd haast had. De route van de Hurtigruten begint in Bergen, waar je, vanuit Nederland, in ongeveer 1 uur en drie kwartier naartoe vliegt.
Bergen
Bergen is een prachtige Hanzestad, aan de Noordzee. Men zegt dat de inwoners van Bergen zich niet Noors maar Bergenaren voelen, vanwege hun open karakter. Het is zeker aan te raden om enkele dagen in Bergen te verblijven en wat rond te wandelen door de oude stad of het moderne winkelcentrum. Ook is er een interessant Hanzemuseum.
Vertrek uit Bergen
De boten van de Hurtigruten verschillen van luxe cruiseschepen tot eenvoudige boten, maar altijd met een zeker comfort. Vroeg in de ochtend vaar je weg van Bergen, terwijl je de fjorden achter je ziet. Het grote voordeel van deze postboten is, dat je dicht langs de kust vaart, wat niet altijd mogelijk is bij de reguliere cruiseschepen. Je vaart dan ook langs prachtige eilanden.
In de loop van de ochtend kom je bij het grote “Sognefjord”, waar je invaart, dan verder naar het dorpje Maloy dat met zijn 3000 inwoners een van de grootste vishavens van Noorwegen is.
Trondheim
De volgende dag bereik je Trondheim, vanaf de haven loop je zo de prachtige stad in. Trondheim is de stad waar de Noorse koningen werden gekroond in de prachtige “Nidaros “kerk.
Iedere boot zijn eigen regels
Aan boord geniet je van volpension, dus ontbijt, lunch en diner. De drankjes zijn voor eigen rekening. Wij hebben op diverse boten gevaren, omdat we dat leuk vonden, hierdoor konden we de verschillende boten goed vergelijken. Kochten we bijvoorbeeld een fles wijn en wilden we daar nog van drinken bij het diner, dan zei de bediening op de éne boot, nee deze fles brengen wij naar het restaurant, terwijl op een wat toegankelijker boot, je de fles gewoon zelf meenam.
In geval van Noorderlicht wordt dat door het SOS systeem omgeroepen en ga je direct in pyjama naar buiten. Helaas wij hebben het niet mee mogen maken.
Van Trondheim naar de Lofoten
Vanaf Trondheim voeren we als eerste boot na de koude winter door een doorgang tussen een eiland en het vaste land, enthousiast kwamen de inwoners naar buiten om te zwaaien. 
Ondanks de kou van april zaten we vaak buiten, maar ook binnen waren er voldoende mogelijkheden om uit te kijken. Via Bodo voor een korte stop kwamen we op het voor ons noordelijkste deel: de Lofoten. De skyline van deze prachtige eilandengroep wordt tegenwoordig gedomineerd door een afschuwelijk groot Hotel: Thon aan de rand van Svolvaer, de hoofdstad van de Lofoten. Prima hotel als je er inzit, maar verder eeuwig zonde!
Henningsvaer
Op de dag dat wij in Svolvaer verbleven was ongeveer alles dicht vanwege het Lentefeest. We konden nog net een middag met de bus over het prachtige eiland naar het schildersdorp “Henningsvaer” en na lang wachten weer terug naar Svolvaer. 
Deze hoofdstad is klein, maar naar het centrum voor het avondeten, was toch nog een flink eind lopen. We vonden inderdaad een leuk restaurant en besloten ooit terug te komen en dan een week in een leuk hotel te gaan zitten, in de hoop eindelijk het Noorderlicht te zien.
Alesund
Zuidwaarts kwamen we uiteindelijk in de Jugendstilstad Alesund, de eindbestemming van de boottocht. Alesund is een stad die het dubbel en dwars waard is om er enkele dagen te blijven. Een stad ook met een bijzondere geschiedenis. Alesund, opgericht 1848, begon als klein vissersdorpje met zo’n 1200 inwoners. Dankzij de aanwezigheid van enorme scholen kabeljauw groeide de stad binnen 50 jaar uit tot een stad met 12000 inwoners en tot een van de grootste vissershavens van Noorwegen en de belangrijkste exporthaven van stokvis.
Brand
Omdat hout het meest beschikbare bouwmateriaal is in Noorwegen werden bijna alle huizen in Ålesund hiervan gebouwd. Welk risico dat met zich meebrengt bleek in de catastrofale nacht van 22 op 23 januari 1904. Slechts één omgevallen olielamp was voldoende om binnen 16 uur bijna de complete ‘houten stad’ in de as te leggen.
Van hout tot Jugendstill
Toch kostte het de Noren nog geen 10 jaar een compleet nieuw Ålesund op te bouwen, dit met dank aan de Duitse Keizer Wilhelm II, die als groot bewonderaar van Noorwegen meteen na de brand hulp aanbood in de vorm van levensmiddelen, medicamenten en bouwmaterialen. Maar wat vooral gezichtsbepalend zou worden voor het nieuwe Ålesund was het feit dat de Keizer er ook voor zorgde dat er veel bouwvakkers en architecten naar de stad kwamen, die bouwden en ontwierpen in de toen populaire Jugendstill.
Toch nog Noorderlicht!
Inmiddels is Ålesund een stad met meer dan 40.000 inwoners en behalve een belangrijke vissershaven ook een toeristische trekpleister geworden. Hoe mooi, dat kun je zien in bijgaande timelapse video van de Noorse fotograaf Stian Rekdal, die het hedendaagse Ålesund onovertroffen in beeld brengt, inclusief schitterende sterrenhemel en prachtig Noorderlicht.
Treinreis Bergen-Oslo
Vanaf Alesund kun je met een prachtige busreis terug naar Bergen, om in ons geval, een van de mooiste treinreizen ter wereld te maken, van Bergen naar Oslo. Het vormde de slagroom op de taart waarmee het één van mijn mooiste vakanties werd. Een ding blijft jammer: het Noorderlicht… ik heb ’t niet mogen zien… althans, nòg niet. moet nog komen..
