Muziek-icoon Ruud Jansen gedenkt zijn grote voorbeeld Ekseption-toetsenist Rick van der Linden

Foto: Charles Duijff

In zijn vorige column heeft Ruud Jansen zijn naam enige malen genoemd. Rick v. d. Linden. Ruud dacht bij zichzelf: laat ik eens een herinnering alleen aan hem wijden, want in mijn opinie is ie dat dubbel-en-dwars waard!

Hoe we elkaar precies voor het eerst ontmoet hebben, weet ik niet meer. Het zal gerust geweest zijn bij een van onze gezamenlijke optredens. Of in het Concertgebouw, of in de Kennemer Sporthal. Hij in Ekseption, ik in de Soulful. En vanaf het begin waren die ontmoetingen leuk en vriendschappelijk. Er was een periode, dat Ekseption een eigen club had, op zondag avond in de Tuinzaal van het Concertgebouw. En daar was ik altijd, als ik zelf geen klus had. Maar onze contacten werden daar wel intenser. Ik kwam bij hem thuis, we praatten veel, over muziek vooral. Toen ik een nieuw orgel kreeg van mijn vader, nodigde ik hem uit op mijn jongenskamertje aan het Prinsen Bolwerk. Hij kwam, met toenmalige vrouw, kijken.

Toen Ekseption groot werd, met hits als de Fifth en Air, bleven we contact houden, zij het sporadischer… Logisch, Ekseption was in 1969 een topband. Toen de eerste single, the Fifth dus, uitkwam gaf Rick ook nog een klassiek pianorecital in de Haarlemse Muziekschool aan de Nieuwe Gracht. Ik was aanwezig en verbaasd. Wat een pianist….. (hieronder rechts Rick en zijn formatie Trace met Jaap van Eik, Pierre van der Linden en Rick van der Linden (ook drummer Ekseption)) Voor vergroting klik op de fotoMet Rick was het vaak lachen, de moppen vlogen over tafel, de anekdotes ook. Graag vertelde hij, aan wie het horen wilde, het verhaal over een gezamenlijk optreden in Treslong in Hillegom. Een groot feest met Ekseption en Soulful. In die volgorde… en dat stak…

Jan Hupkens had dit feest georganiseerd, en was manager van Soulful, dus je raadt het al, wij kregen de finale. Ik hoor hem nog zeggen ….”Bedankt Jan, dat wij in het voorprogramma van Soulful mochten spelen”. Later, toen ik de kleedkamer inliep, vroeg ik, “Heeft iemand Rick gezien?” Die stond vlak voor me maar zag ik over het hoofd. Hij was wat kleiner dan ik. Maar, dat verhaal heeft me tot in lengte van dagen achtervolgd, als we elkaar ontmoetten.

Een wat rustiger periode diende zich aan in onze contacten. Logisch hij zwierf door heel Europa met Ekseption, dus was niet zo vaak thuis.

We kwamen elkaar weer tegen nadat ik zelf in Japan was geweest voor het Yamaha Electone festival. We kwamen samen in Jury’s terecht en in 1977 trainde hij Skip van Rooy, die na mij in Japan terecht kwam en daar nog won ook. Toen Skip uit Japan terugkwam, werd er een concerttoertje georganiseerd, en daar kwamen we elkaar weer tegen. Ik speelde daar solo en begeleidde Helen Shepherd. Hij was er als coach van Skip en als kenner van de beroemde GX 1 die hij voor Skip totaal geprogrammeerd had. Ik schreef al, in die periode zaten we ook samen in de jury van het Electone festival en ik kwam toen ook weer bij hem thuis, omdat hij een leerling van me, Jan Peter Bast, klaarstoomde voor de Europese finale van datzelfde Electone festival in Londen.

Toen 1980 bijna op zijn einde liep, en John Lennon werd vermoord besloot ik een herdenkingssingle op te nemen. In eigen beheer. Ik vroeg Rick om hulp bij het arrangeren van de 2 stukken, en zo gebeurde. Een hele middag zijn we intensief bezig geweest in zijn studio met als eindresultaat “Today I lost a Friend” en “Melafunk”  Samen met Charles Duijff en Hein Piscaer.

Later, in de jaren 80 , toen Yamaha zijn eigen muziekscholen ging opzetten in Nederland, ontmoetten we elkaar weer. Hij gaf een Masterclass en ik speelde mee tijdens het slotconcert in Vredenburg in Utrecht.

Nu weet ik niet meer precies de chronologische volgorde, helaas, maar Rick was intussen ook bezig met een project onder de naam Cum Laude. Samen met Rein v. d. Broek. Toen de Firato, de nationale radio en tv tentoonstelling, 25 jaar bestond werd er een concert georganiseerd in het Amsterdamse Concertgebouw. Cum Laude zou daar ook spelen begeleid door het Metropole orkest. Zeer vereerd was ik, dat Rick mij vroeg om als tweede toetsenist mee te spelen. We speelden, als ik het me goed herinner, drie stukken met verder natuurlijk Rein v. d. Broek op trompet en Peter de Leeuwe op drums. Verder op bas, als ik me goed herinner, Frans Muys v. d. Moer. Vele grootheden waren daar aanwezig, waaronder Pim Jacobs, Louis van Dijk en Eddy Chirstiani.

En ook, maar nogmaals ik weet niet meer het jaar, was ik aanwezig bij Ricks huwelijksfeest met Inez. Met de aanwezige muzikanten jamden we er lekker op los in zijn boerderij in Drenthe.

In het jaar 1989 bestond de Beverwijkse ABC sociëteit 25 jaar. Men kreeg het voor elkaar om Ekseption in diverse samenstellingen weer bij elkaar te krijgen. Ik was daar ook bij betrokken, omdat a ik met Soulful, en de RJB zou optreden, maar Rick zou op mijn instrumenten spelen. Ook hebben we, maar dat was volgens mij een jaar eerder, het zelfde kunstje nog eens uitgehaald in Caprera in Bloemendaal, op een snikhete zondagmiddag….

Uiteindelijk, kreeg ik het in 1993 voor elkaar, dat Rick als gast zou optreden bij mijn Ruud Jansen Band. We hadden een uitgebreide bezetting met blazers en percussie (Sander Duijff). Weken ben ik met de band bezig geweest de Ekseption stukken in wat solo stukken van Rick in te studeren. En om dat voor elkaar te krijgen moest ik eerst zelf aan de bak om Ricks partijen te kennen. Heeft menig zweetdruppeltje gekost, ook bij de medebandleden, die tegen overspannen aanzaten. Rick zou een keer komen repeteren, hetgeen gebeurde in het toenmalige Donkey Shot in Heemskerk. Het concert zou een week later plaatsvinden in de Nieuwe Slof in Beverwijk.

We stonden klaar, Rick kwam binnen, en we begonnen te spelen……Na afloop was zijn commentaar: “Mannen, dat jullie dit voor elkaar hebben gekregen in zo’n korte tijd! Geweldig!” Het concert een week later werd dan ook een gedenkwaardige gebeurtenis. Daarna werd het allemaal wat rustiger in onze contacten. Zo af en toe zagen we elkaar. In 2003 zag ik zijn laatste optreden in het Patronaat in Haarlem. Een wedergeboorte van Ekseption, met Rick op piano, Hammond en Johannus orgel en begeleid door drie fantastische Canadese muzikanten.

Tot voor hem het rampjaar 2005, toen hij getroffen werd door een zware hersenbloeding, waardoor hij verlamd raakte. Hij kwam terecht in het Academisch ziekenhuis in Groningen. Samen met Dick Remelink ben ik hem daar toen gaan opzoeken. Zijn hersens waren scherp, hij zag en hoorde alles, maar praten kon ie niet meer. Ik had toen net op een nieuwe telefoon een ringtone gemaakt van de Air. Toen ik hem dat liet horen lachte hij en liet zo zijn waardering blijken. Korte tijd later, zou hij overlijden. Geheel in zijn stijl en geest hebben we zijn uitvaartdienst in Hoogeveen nog opgeluisterd. Dat was best een heftig gebeuren. Ricks kist stond midden op het podium. Wij stonden er met de band omheen. We hadden niet gerepeteerd, dus we putten uit onze gezamenlijke kennis van de nummers. De muzikanten die er bij waren, waren Charles Duijff, en Max Werner, op drums. Cees v.d. Laarse op bas, Paul Bakker en Johan Slager op gitaren, Dick Remelink op sax en Jan Peter Bast en mijn persoontje op toetsen. Verder waren er nog optredens van Jan Akkerman en Jan Vayne.

Een mooie, tastbare herinnering aan mijn grote voorbeeld heb ik natuurlijk door de vele platen en cd’s die ik van hem heb, een aantal video opnamen van de eerder genoemde concerten in Bloemendaal en Beverwijk maar bovenal het prachtige Johannus orgel, waar hij thuis op studeerde, dat ik kort na zijn dood erfde. Zijn foto staat er op, en als ik er op speel heb ik toch het gevoel, dat ie naar me luistert…..

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen