Herfst in het Westerhoutpark?

“Het lijkt wel herfst!” Dat is wat Kitty Kooijman dacht toen ze in het Beverwijkse Westerhoutpark liep en deze paddenstoelengroep tegenkwam.

Een logische gedachte, want paddenstoelen horen nu eenmaal spreekwoordelijk bij de herfst. Toch is het zeker niet zo dat deze ‘schimmels’(want dat zijn het tenslotte) alleen in de herfst voorkomen. Zeker niet als het de zwavelzwam betreft. En daar hebben we het hier over.

Tien kilo
De zwavelzwam komt vooral voor in de zomer en in de vroege herfst, vaak op oude eiken, maar ook op ander loofhout en op eucalyptusbomen. Met z’n heldergele tot soms baksteenrode kleur en zijn vaak forse afmetingen (soms wel tot een gewicht van 10 kilo) is de zwavelzwam een bijzondere verschijning. Leuk voor natuurliefhebbers, alleen voor de bomen zelf minder leuk. Wanneer een boom wordt ‘aangevallen’ door deze zwam, ontstaat bruinrot, een schimmel waardoor het kernhout van de boom krimpt. De stam van de boom wordt dan steeds verder uitgehold. En daar kan de boom op de duur niet tegen.

Kip van het bos

Een positieve eigenschap van de zwavelzwam is dat deze eetbaar is, al zijn de meningen daar wel enigszins over verdeeld. In Engeland is de zwavelzwam een veel gezochte consumptiepaddenstoel. Daar heeft hij dan ook de bijnaam ‘Chicken of the woods’, vanwege de smaak en draderige structuur van de zwam die sterk doet denken aan kippenvlees. De zwavelzwam wordt door de Engelsen vaak gebruikt als vleesvervanger in vegetarische recepten.

Eetbaar… of toch niet?

Toch is niet iedereen gecharmeerd van de zwavelzwam. Allereerst is het vlees van oude zwavelzwammen vaak erg taai. Maar ook jonge zwavelzwammen hebben zo hun nadeel, omdat er nogal wat mensen allergisch zijn voor juist de jonge exemplaren van deze paddenstoel. Deze bevatten namelijk bepaalde alkaloïden die misselijkheid en duizeligheid kunnen veroorzaken. De zwavelzwam staat in Nederland daarom dan ook terecht te boek als een onbetrouwbare consumptiepaddenstoel. Dit in tegenstelling tot verschillende andere landen waar men het risico blijkbaar voor lief neemt.