Je lichaam liegt niet: deze onopvallende stress-signalen mag je niet negeren

Niemand zag iets aan me. Aan de buitenkant ging het goed. Daarom kreeg ik de diagnose pas laat. Een burn-out. Ook in mijn praktijk zie ik dat mensen vaak pas heel laat aan de bel trekken. Ze denken dat de klachten van hun lijf ‘er gewoon bij horen’. Welke stress-signalen negeer jij dus beter niet?

De belangrijkste boodschap van deze blog:

- Veel mensen herkennen stress-signalen van hun lichaam niet. Ze denken dat hun klachten, spanning of angst normaal zijn. Maar als je klachten te lang negeert, is de kans op een burn-out en een lang herstel véél groter. Let dus op de voortekenen.

Mariëlle: “Ik had overal spierspanning. Zo veel en zo erg dat mijn huisarts me naar de reumatoloog stuurde. Die kon niks vinden. Daarna moest ik naar een psycholoog. Een paar gesprekken en testen verder kwam het hoge woord eruit: ik had een burn-out. Dat was een totale verrassing. Bijna 15 jaar geleden was deze aandoening ook nog veel minder bekend. Ik dacht dat mijn spierpijn, hartkloppingen, hoofdpijn en vermoeidheid normaal waren. Bij mij hoorden. Ik accepteerde die klachten en deed gewoon elke dag mijn ding. Tot ik echt helemaal vastliep...

Sluimerende klachten…

Mijn cliënten zeggen vaak hetzelfde. Ze weten niet beter dan dat je doorgaat met wat moet. Ze herkennen de ernst van hun klachten niet. Maar dat in je hoofd leven maakt juist dat je lichaam opbrandt. Door je lichamelijke klachten te negeren, worden ze veel erger dan nodig zou zijn en duurt je herstel stukken langer.

Daarom vertel ik graag nog eens welke sluimerende (maar gevaarlijke) klachten kunnen uitlopen op een burn-out. Zodat jij dus op tijd actie kunt ondernemen en erger kunt voorkomen.  

De belangrijkste voortekenen van een burn-out:

• Ernstige vermoeidheid, slecht slapen, wakker schrikken
• Pijn: spierpijn, hoofdpijn, rugpijn, buikpijn, gewrichtspijn
• Angst: piekeren, malen, je zorgen maken om duidelijke maar vaak minder duidelijke redenen
• Hartkloppingen, zweten, duizeligheid
• Benauwdheid, snel of vaak buiten adem zijn
• Gejaagdheid. Niet meer tot rust kunnen komen
• Moeilijk kunnen nadenken, geen beslissingen kunnen maken
• Makkelijk in huilen kunnen uitbarsten
• Het gevoel hebben dat je ‘het’ niet meer aankan
• Geen behoefte hebben aan sociaal contact, vrienden vermijden
• Als een berg opzien tegen kleine dingen, niet in beweging kunnen komen
• Zeer moeilijk kunnen ontspannen, je hoofd niet ‘uit’ kunnen krijgen
• Niet meer kunnen lachen, of genieten van dingen

Welke burn-outsignalen waren voor jou verrassend? 

Onbewuste angst

Mijn burn-out was een interessante kans om te onderzoeken waar mijn stress en angst vandaan kwamen. Ik ontdekte dat de hechting met mijn moeder niet helemaal gezond was. Zij had vroeger ook veel last van angst. Als kind heb ik haar angst onbewust overgenomen. Dat was natuurlijk totaal niet fijn. Om haar spanning en bezorgdheid niet meer continu te hoeven voelen, heb ik mijn moeder van me weggeduwd. Zo waren we nog minder in verbinding met elkaar. Ik had daardoor al jong het gevoel dat ik het alleen moest doen. 

En dat was natuurlijk heel eng. Door het gebrek aan hechting heb ik me jarenlang onveilig gevoeld. In mijn jeugd vond ik veel dingen superspannend, maar dat zag niemand aan de buitenkant aan mij. Daardoor werd mijn angst niet herkend door mijn ouders, door school… Eigenlijk liep ik continu op mijn tenen, om het in de ogen van anderen goed te doen. En dat werkte ook nog best goed. Ik leerde wat ‘voor het systeem’ goed en belangrijk was, en groeide daar weer van. Op deze manier kon ik mijn angst en stress lang onderdrukken. 

Overlevingsstand

Maar er was ook duidelijk een andere kant van de medaille. Vanuit angst paste ik me overal aan aan, deed alles wat maar ‘moest’ zonder mijn eigen grenzen of behoeften te voelen. Ik kon zelf niks met mijn gevoelens van onzekerheid, onrust en angst. Daardoor hield ik heel veel spanning in mijn lijf vast. De angst had zich compleet vastgezet in mijn lichaam. Wat zich later uitte in het opbouwen van steeds meer (vage) klachten. Ik leefde continu in de overlevingsstand. Tot ik zo veel spierpijn kreeg dat ik begreep dat dat niet normaal was, maar alsnog geen idee had waarom ik het had…

Voelen én ontspannen

Door mijn burn-out en het herstel ervan, kon ik dit patroon eindelijk doorbreken. Pas in therapie ontdekte ik hoe ik me hoorde te voelen. Ik ging een jaar lang naar een haptonoom. Hier leerde ik weer voelen én ontspannen. Ik wist gewoon niet hoe het was om ontspannen te zijn. Dat had ik nooit goed geleerd. 

Nu weet ik pas hoe belangrijk het is om je af te stemmen op je lichaam. Waar voel je pijn? Waar zit spanning? Welke emoties zitten er in je buik, schouders of nek? Welk gedrag of welke reacties herken je niet van jezelf? Door goed te luisteren naar je lijf kun je op tijd actie ondernemen om een burn-out te voorkomen.

Juiste hulp?

Na mijn diagnose heb ik lang moeten zoeken naar goede hulp. Ik werd vaak van het bekende kastje naar de muur gestuurd. Dit was de aanleiding om later mijn eigen praktijk te starten. Om jou de begeleiding te kunnen bieden die ik zelf zo hard nodig had!” 

Laat je stress niet uitlopen op een burn-out!

Herken jij deze voortekenen van een burn-out? Of vermoed je dat je misschien al een burn-out hebt? Kijk dan eens naar mijn persoonlijke 1 op 1-sessies op maat, waarmee je korte metten maakt met stress, spanning en allerlei onacceptabele klachten.

De kortste weg naar balans, energie en plezier in je leven!

Tekst geschreven door: Jessica Crezee, www.jessicacrezee.nl