In de ban van de Ringen (#3): Duiven op Spelen diep in de nesten

In deze sportzomer komt Nieuws.nl met een serie over bijzondere, bizarre en komische gebeurtenissen, zowel binnen als buiten de sportarena, gedurende de vroege geschiedenis van de Olympische Spelen. Iedere 2 dagen een nieuw verhaal. In deze aflevering de rol van de meest vredelievende dieren ter wereld waarvan de opofferingsbereidheid welk erg op de proef werd gesteld tijdens ’s wereld grootste sportevent.

Dat de Fransen niet altijd even subtiel omgaan met het welzijn van dieren daar waar het gaat om het realiseren van culinaire hoogstandjes is nagenoeg bekend. Zo krijgen ganzen heel wat 'door de strot geduwd' om de inwendige mens te plezieren met een dubieus verkregen portie Foie Gras en wordt, in het financiële belang van menig Patron, zowel restaurantbezoeker als kikker een poot uitgerukt.

Dat ook voor niet-culinaire doeleinden in Frankrijk wel eens een diertje wordt opgeofferd is wellicht minder bekend, maar niet minder schokkend. Verbluffend voorbeeld daarvan vormen de Olympische Spelen van 1900 in Parijs, waar het 'levende duiven schieten' als onderdeel op het programma stond. Had erkent dierenactiviste en voormalig filmster Brigitte Bardot toen maar geleefd, dan was het vast niet zover gekomen. Nu echter, gedurende die 2e moderne Olympische Spelen, werd het lot bezegeld van ruim 300 duiven, die niet zozeer losgelaten werden om de vrede tussen de deelnemende landen te onderstrepen, maar puur om het jachtinstinct van de gerespecteerde Olympiërs te bevredigen.

De Gouden medaille voor de meeste gulden schoten was een prooi voor de Belg Leon de Lunden die, behalve een medaille, een buit van maar liefst 21 zelf geschoten gevleugelde vrienden mee naar huis kon nemen, maar daarmee tevens de eerste plaats veroverde op de Most Wanted List van de RSPB (de Royal Society for the Protection of Birds).

Na 1900 kregen de duiven een soort van beschermde status. Duivenschieten verdween van het Olympische podium tot 1912.Toen werd in Stockholm voor de 'duifvriendelijke' variant geïntroduceerd: het schieten op kleiduiven.

Toch bleken de duiven ook nadien niet de gelukkigste aanwezigen bij dit vierjaarlijkse sportspektakel. Bij de openingsceremonie van de Spelen in Seoul in 1988 werden honderden witte duiven gelost in het stadion. Wat men niet had voorzien was dat de vredelievende beestjes de schaal van het Olympisch vuur kozen als ‘meest begeerde zitplaats’. Het ontsteken van het vuur leidde vervolgens tot een ongewenste barbecue. Daarmee was het meteen de laatste keer dat er voor duiven een rol was weggelegd bij Olympische Spelen.