Vandaag neemt het Verhaal van de Dag je 20 jaar mee terug in de tijd, naar 21 december 1998 toen voor het huis van John en Gert Knight een limousine stopte. De chauffeur die uitstapte had in zijn ene hand en fles champagne en in zijn andere hand… Het bleek de finale van een indrukwekkende ‘practical joke’.
Een waar gebeurd Kerstverhaal (tekst: Wim Meijer / foto’s: Pixabay)
Once upon a time…
Er was eens…… 17 jaar geleden, een kikker. Phil was zijn naam. Een grote dikke kikker van maar liefst 7,5 kilo. En neem van mij aan: Dat is zwaar voor een kikker! Nu was het helemaal niet zo raar dat Phil zo zwaar was. Want Phil deed de hele dag helemaal niets. Het enige wat hij deed was staan te staan op het gazon van John en Gert Knight, twee oudere mensen die woonden in het plaatsje Swansea bij Massachusetts.
Dagen gingen voorbij, nachten, weken, maanden, jaren….. en Phil de Kikker stond maar te staan, en werd steeds maar zwaarder door dat niet bewegen en alleen maar eten. Totdat hij het op een dag helemaal zat was. Hij wilde zijn leven niet langer verdoen met niets doen. Hij wilde actief worden; de wereld in, naar andere landen en avonturen beleven.
Zo kwam het dat hij op een dag in het voorjaar van 1998 besloot om er vandoor te gaan. Hij wachtte tot het donker was en sloop de tuin uit. En toen niemand keek rende hij heel hard de grote weg op, de wijde wereld in.
Ge’frog’napped?
Toen John en Gert de volgende morgen in de tuin kwamen, schrokken ze enorm. Waar was Phil gebleven? De avond tevoren stond hij nog heel tevreden te staan, en nu…… weg! Volgens John en Gert was er maar één ding mogelijk: Phil was ge’frog’napped. En het was maar de vraag of ze ooit nog wat van hun groene vriendje zouden zien.
With love, from Phil, to you
Lang hoefden ze echter niet te wachten. Want na een paar weken kwam de postbode bij John en Gert Knight en bracht een mooie postkaart uit de Oost Amerikaanse plaats Chesapeake Bay. Het was een kaart van Phil de Kikker, die schreef: “Ik werd er doodziek van om iedere dag op jullie gazon te staan. Ik moest er gewoon even tussenuit! Veel liefs, Phil”.
John en Gert waren stomverbaasd toen ze dit lazen. Phil was helemaal niet ge’frog’napped. Hij was er zelf vandoor gegaan. Was hij dan zo ongelukkig geweest op hun gazon? Daar hadden zo nooit iets van gemerkt. Maar toch waren ze blij te horen dat het goed ging met Phil.
I’ll be home for Christmas
Het duurde niet lang of John en Gert ontvingen meer kaarten van Phil de Kikker. De tweede kaart kwam uit Maryland en een derde uit New York, waarin hij schreef: “Beste Pap en Mam, ik hoop dat alles goed met jullie gaat. Ik ben nu in New York, maar maak jullie geen zorgen. Jullie hebben altijd goed voor me gezorgd. Daarom kom ik zeker weer terug voordat het Kerstmis is. Zorgen jullie wel goed voor mijn kikkervrouwtje? Ik zal jullie snel weer schrijven. Liefs, Phil de Kikker”. Behalve de kaart stuurde ook foto’s van zichzelf bij een NewYorks metrostation, op Broadway en in 42nd Street.
Kikkerbillen
Na New York volgden kaarten uit Zwitserland, uit Zweden en uit Parijs. Vanuit de Franse hoofdstad schreef hij: “Hoi, Pap en Mam. Ik kan niet te lang blijven hier in Parijs. Want ik heb net gehoord dat ‘kikkerbillen’ hier een delicatesse zijn. Ik moet dus maken dat ik wegkom!”
Na Parijs volgden kaarten en foto’s uit Londen (waar hij, gezien onderstaand filmpje, blijkbaar langer verbleef)
En ook volgde er post uit Denemarken, Venetië, Indonesië, Japan, Las Vegas en Amsterdam. De laatste foto die John en Gert ontvingen kwam uit Brussel. Op die foto stond Phil de Kikker, zittend op de rand van een wc-bril, met een droevig gezicht, omdat hij niet dichter bij het water kon komen. En kikkers houden nu eenmaal van water.
Back home again
Het was 21 december 1998 en Phil de Kikker was al 7 maanden op wereldreis, toen plotseling een grote limousine stopte voor het huis van John en Gert. Uit de limousine stapte een chauffeur met in zijn ene hand Phil de Kikker en in zijn andere hand een fles champagne voor John en Gert en een bos bloemen voor Phils kikkervrouwtje.
Terwijl John, Gert, Phil de Kikker en het kikkervrouwtje elkaar gelukkig in de armen vielen, piepte de chauffeur er stiekem tussenuit. Hij had zijn plicht gedaan. Phil de Kikker was weer thuis voor Kerstmis.
Waar gebeurd
Mocht je nu denken zojuist een sprookje te hebben gelezen: Niets is minder waar. John en Gert Knight bestaan echt, net zoals hun kikker, die echt werd meegenomen op wereldreis. Alleen niet op eigen initiatief. Het was een practical joke van de eigenaars van een Tattoo-shop, Phillip Girard and Richard Spence.
In zeven maanden tijd werd Phil de Kikker wereldnieuws. In ieder land waaruit een kaart was verstuurd doken de media er bovenop. Zowel John en Gert Knight als Phillip Girard en Richard Spence werden graag geziene gasten in vele talkshows. De Swansea Statuary, de fabriek die de stenen Phil de Kikker had gemaakt, ging een gouden toekomst tegemoet, doordat iedere Amerikaan een “Phil de Kikker” op zijn gazon wilde.
Brief van de “Frognappers”
Een dag na de terugkeer van Phil de kikker kwam er toch nog een brief voor John en Gert Knight. Hierin stond:
“Beste meneer en mevrouw Knight. Ik ben blij dat ik Phil de Kikker voor Kerstmis heb thuisgebracht. Ik had nooit gedacht dat deze grap zo uit de hand zou lopen. Jullie kennen mij niet en jullie hebben mij ook nooit ontmoet. Het was puur willekeurig dat wij jullie kikker hebben meegenomen. Wij hebben in ieder geval heel goed voor hem gezorgd. Ik hoop dat jullie Phil voortaan binnen houden nu hij beroemd is. Ik wens jullie het allerbeste, veel geluk en een vrolijk Kerstfeest. En bedankt voor jullie sportiviteit!”
Ondertekend: “Frognappers.”
(foto: Pixabay)
