Vandaag 45 jaar geleden, op 24 augustus 1978, overleed ‘The King of the Swingers’ Louis Prima na drie jaar in coma te hebben gelegen. Zijn muzikale coma duurde toen al 11 jaar. Want nadat hij zijn stem in 1967 had geleend aan King Lowie in Junglebook werd er op muzikaal gebied niets meer van hem vernomen.
(tekst: Wim Meijer)
Als je mij nu vraagt of muziek mij van huis uit met de paplepel is ingegoten….. nou nee. Mijn ouderlijk huis was niet echt het platform waar moderne muziekstromen met luid gejuich werden begroet. Terwijl de muziekwereld in de loop van de vijftiger jaren helemaal op z’n kop ging, eerst met Rock & Roll en vervolgens onder invloed van de Beatles, gingen bij mijn ouders de hakken in het zand, in plaats van de voeten van de vloer.
Cocktail Trio
Krampachtig klampten zij zich vast aan de wonderaccordeon van John Woodhouse, de frivole deuntjes van het Cocktail Trio en de nauwelijks op beweging te betrappen performance van Nana Mouskouri. Hoe groot was dan ook de schok toen mijn oudste broer thuis kwam met de single ‘Kom van dat dak af’ van Peter Koelewijn. Toen de eerste kreten zich een weg vraten door het linnen waarmee de speakers in het radio-grammofoonmeubel was overspannen, reageerde mijn moeder minstens zo overspannen, daarbij geruggensteund door mijn tien jaar oudere zus, wiens muziekkeuze evenmin grensverleggend was. Peter Koelewijn haalde het eind van de dag niet in Huize Meijer.
Peter zo rot nog niet
Met tegenzin bracht mijn broer de single terug naar de platenzaak. Alleen was dat eens en nooit meer! Want vanaf dat moment gold voor hem slechts één regel: “Ik koop wat ik mooi vind, en ik draai wat ik mooi vind” En hij vond veel mooi… Chubbie Checker, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, Little Richard, Louis Prima, Ike and Tina Turner… Met spijt en weemoed verlangden mijn ouders terug naar Peter Koelewijn. Die Peter was bij nader inzien zo rot nog niet!
Tutti Frutti via de ‘Patofoon’
Maar toch, ook ‘Tutti Frutti’ wende, en zeker Buona Sera Signorina van Louis Prima kreeg een steeds gewilliger oor. Ik zie overigens de single nòg voor me. En voor wie denkt dat iedere single er hetzelfde uitziet: rond, zwart en met een gaatje, deze was anders! Het ging hier om een ‘flexidisk’. Een soort A-viertje van flexibel plastic met daarin de groeven geperst, wat het A-viertje een grammofoonplaat maakte. Jarenlang heb ik Louis Prima rond zien draaien op de ronde schijf van wat mijn moeder ‘de Patofoon’ noemde (een spontane mix van pathefoon en grammofoon)
Jungle Book
Mijn swingende jaren duurden tot 1967. Toen trouwde mijn broer en hij nam Louis Prima mee. Datzelfde jaar kwam Louis nog één keer onverwacht langs in mijn leven, toen ik (geloof het of niet) samen met mijn zus naar de film Jungle Book ging. Achter het swingende geluid van King Lowie ging onmiskenbaar Louis Prima schuil. Ik keek schuin, toen nog omhoog, naar mijn zus. Waarachtig, ze leek het mooi te vinden. Was het mijn broer toch nog gelukt om via ‘King’ Louis het Rock&Roll-beest in mijn zus wakker te schudden?
Louis Prima
Louis Prima zat in die tijd echter al in de nadagen van zijn succes dat ooit in 1932 was begonnen, toen hij op 22-jarige leeftijd door Guy Lombardo naar New York werd gehaald, waar hij zijn eigen band formeerde: ‘Louis Prima and His New Orleans Gang’. In 1939 formeerde hij een bigband en richtte zich meer op dansmuziek. Maar de echte doorbraak bij het grote publiek kwam toen hij in 1952 de saxofonist Sam Butera tegenkwam. Samen met Sam Butera en Dorothy Smit vormde Prima een van de populairste acts in Las Vegas en met elkaar waren ze goed voor in totaal zeven albums.
Tanend succes na scheiding
Nadat in 1961 Louis Prima en Dorothy Smith scheidden, werden de successen geleidelijk minder. Voor het grote publiek was het lenen van zijn stem aan King Lowie in de Disneyfilm Jungle Book in 1967 dan ook een soort afscheid.
Het echte afscheid kwam op 24 augustus 1978, toen hij overleed na drie jaar in coma te hebben gelegen na een hersentumor-operatie.
En mijn broer….. hij overleed in 2000, daags na zijn 57e verhaardag. Het was op zijn crematie dat ik voor de laatste keer ‘Buona sera Signorina’ voorbij hoorde komen.
