Vandaag 55 jaar geleden, op 4 februari 1967, verscheen het nummer ‘I Was Kaiser Bill’s Batman’ in de platenzaken: een aanstekelijk fluithitje van Whistling Jack Smith (Bill Moeller), die het nummer op het podium mocht playbacken. Het bleek een succesformule, want die vrolijke Bill ‘playwhistlede’ zich spontaan een weg naar de top van de Europese hitlijsten.
(tekst: Wim Meijer)
Don’t worry, be Happy
Ik weet niet of het aan mij ligt, maar volgens mij behoren de ‘fluiters’ in onze samenleving tot een uitstervend ras. Er is een tijd geweest dat (althans inmijn beleving) de helft van de mannen met getuite lippen over straat liep en ontspannen en vrolijk een deuntje voor zich uit floot. Ik kom ze nu echter niet meer tegen. Het lijkt erop dat het ‘Don’t worry, be happy’ niet meer van deze tijd is.
Hoe dat komt? Ik zou twee dingen kunnen bedenken: òf de wereld is inmiddels zo ontzettend hectisch geworden dat men gewoon niet meer de ontspanning kan opbrengen om melodieus de lucht langs de lippen te laten wegstromen, òf men wordt gewoon niet meer geïnspireerd door begenadigde fluit-kunstenaars of hitjes waarbij dit ‘natuurlijke instrumentje’ de hoofdrol voor zich opeist.
Whistling Jack Smith
Wat dat betreft kan het nummer ‘I Was Kaiser Bill’s Batman’ wel eens voor een deel verantwoordelijk zijn geweest voor de fluitrage van de jaren zestig. Het nummer werd aanvankelijk op 9 januari 1967 als grapje opgenomen door de Engelse Mike Sammes Singers samen met “fluitist” Ivor Raymonde. Uiteindelijk vond Mike Sammes het resultaat zo geslaagd dat hij besloot het nummer alsnog op plaat uit te brengen.
Omdat het nummer niet echt paste in het repertoire van Mike Sammes Singers werd ’ Whistling Jack Smith’ als uitvoerend artiest op de plaat vermeld. Bill Moeller, de 21-jarige roadmanager van de Britse popgroep Unit 4+2 werd vervolgens ingehuurd om de single te playbacken in televisieprogramma’s. Het bleek een gouden greep, want ‘I Was Kaiser Bill’s Batman’ werd een grote internationale hit die in Nederland de 2e plaats bereikte in de Veronica Top-40. Dat de hitsingle ook nog een leuk B-kantje kende in dezelfde stijl is minder bekend, maar bij deze:
Mexican Whistler
Dat fluiten aanstekelijk werkt bleek wel toen een jaar later, in 1968, Roger Whittaker zich de Top-10 binnen floot met het nummer Mexican Whistler. Het was de eerste van een hele serie ‘whistle-songs’, zoals onderstaande, die Britse zanger en musicalacteur (hij speelde ook in de Engelse versie van Anatevka) opnam.
Bluesette
En ook daar bleef het niet bij, want wie mocht denken dat fluiten niet geschikt is voor ‘serieuze’ muziek moet al snel terugkomen op die gedachte bij het horen van ‘Bluesette’ in de uitvoering van de Belgische muzikantgigant Jean Toots Thielemans.
Wereldkampioen
Inmiddels zitten we in 2021 en lijkt de wereld ‘uitgefloten’, zowel op het podium als op straat. Zelfs de bouwvakkers worden nu geacht om het uiten van hun waardering voor het vrouwelijk schoon niet langer te uiten middels ‘fluiten van de steigers’ omdat dat als seksueel grensoverschrijdend gedrag wordt gezien. Toch zijn er nog altijd begenadigd beoefenaars van de fluitkunst. Jaarlijks wordt er zelfs een wereldkampioenschap kunstfluiten georganiseerd, en jawel, daar blijkt Nederland heel goed te scoren, eerder in de persoon van Geert Chatrou, die maar liefst driemaal (2004, 2005 en 2008) wereldkampioen kunstfluiten werd. En nu met Frank Oppedijk (34) uit Amersfoort die vorig jaar het kampioenschap op zijn naam schreef.
Als toepasselijke afsluiting van dit verhaal een klassiek werkje van Piazzolla ‘bij monde’ van Frank Oppedijk, dat bewijst dat de ontwikkeling van het fluiten sinds ‘Kaiser Bills Batman’ niet heeft stilgestaan.
